Teşekkür etmem gerekenler…

Kayıp Taşlar artık benden çıktı. Eksiğiyle, fazlasıyla elimden geleni yaptım; ama bu süreç içinde özellikle teşekkür etmek istediğim isimler var.
Burhan Sönmez’e teşekkür ederim. Beni Ayrıntı Yayınlarına yönlendirdiği için, moral ve destek verdiği için…
Ömer Türkeş’e teşekkür ederim. Kitabı basmaya uygun bulduğu, onca işinin arasında maillerime hemen cevap verdiği, planlı çalışmasıyla akışı yönlendirdiği için…
Teşekkürlerin en büyüğü Can Kurultay’a. Can ve Turgay Kurultay, kitabı yazmaya başladığım ilk günden bu yana her fırsatta Kayıp Taşlar hakkında benimle konuştu, tartıştı, hatalarımı görmeme yardım ettiler. Özellikle Can Kurultay’ın, kitabın yayınlanacak hale getirilmesinde büyük katkısı vardır.
Teşekkürün yetmeyeceği cephe; kardeşlerim ve oğlum. Yazabilmemi, aileme borçluyum. Onüç, ondört yıl kadar önce, son iş yerimde de tartışıp istifa edince, kız kardeşim Muhsine, ‘bu medyada çalışamayacağın ortada, evde otur, ne istiyorsan yaz, ekonomik olarak biz seni destekleriz,’ dedi. Aile şirketimiz Mavi Kare’nin desteği olmasa, köye gidip yazmaya başlayamazdım. Yazdığım her satırı önce Özgür’e okutuyordum; sabırla moral verdi. Kardeşlerime ve oğluma ne kadar teşekkür etsem az…
Kayıp Taşlar’ı okuyanların bilmesini istedim.